Βάδισαν μαζί τον δρόμο της φιλίας και της συνύπαρξης μεταξύ Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων, σε μία εποχή όπου οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες ήταν τεταμένες. Ομαδικές δολοφονίες, προβοκάτσιες, απαγωγές, συνέθεταν το σκηνικό στα μέσα της δεκαετίας του ΄60 στην Κύπρο.
Σε μία φωτογραφία που στοιχειώνει ακόμα και σήμερα, ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και ο Ελληνοκύπριος Κώστας Μισιαούλης βρίσκονται δολοφονημένοι, διάτρητοι από σφαίρες στο αμάξι του Μισιαούλη. Αγκαλιασμένοι στο θάνατο, «δείχνοντας» το δύσβατο μονοπάτι της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Οι δύο φίλοι υπήρξαν μάχιμοι υποστηρικτές της φιλίας μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ και πολέμιοι της διχόνοιας και της διαίρεσης στο νησί. Συνδικαλιστές και οι δύο, με τον Καβάζογλου να καταφέρνει να δημιουργήσει πολλές ομάδες Τουρκοκύπριων που μάχονταν ενάντια στην πολιτική του διαχωρισμού. Ωστόσο οι πολιτικοί του αντίπαλοι, τον χαρακτήρισαν προδότη και ζήτησαν επιτακτικά τη δολοφονία του. Πολύ δεν περισσότερο που ήταν και αριστερός.
Η πολιτική του «Ταξίμ» και η ενέδρα θανάτου
Οι δυο τους – κυρίως ο Καβάζογλου – είχαν στοχοποιηθεί από την τουρκοκυπριακή παραστρατιωτική οργάνωση ΤΜΤ, καθώς αγωνίζονταν υπέρ της περιβόητης πολιτικής του «Ταξίμ», η οποία είχε ως στόχο την ειρηνική συνύπαρξη Ε/Κ και Τ/Κ και γενικότερα ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες. H πλατεία Ταξίμ απότελεί τμήμα της συνοικίας του Πέραν της Κωνσταντινούπολης, το οποίο παλαιότερα κατοικείτο από Έλληνες και Τούρκους.
Στις 11 Απριλίου 1965 ημέρα Κυριακή, οι δύο φίλοι ξεκίνησαν από τη Λευκωσία με προορισμό τη Λάρνακα, όπου θα συμμετείχαν σε πολιτική συγκέντρωση.
Στο 13ο χιλιόμετρο του αυτοκινητόδρομου Λευκωσία – Λάρνακα, ένοπλοι άντρες ακινητοποίησαν το αυτοκίνητο το οποίο οδηγούσε ο Μισιαούλης με συνοδηγό τον Καβάζογλου. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, οι δύο άντρες δολοφονήθηκαν από τις σφαίρες των τρομοκρατών της ΤΜΤ.
Οι δύο συνδικαλιστές είχαν δεχθεί περισσότερες από 60 σφαίρες στο κεφάλι και σε άλλα μέρη του σώματος. Οι παραστρατιωτικοί επιχείρησαν αρχικά να ρίξουν το φταίξιμο σε Ελληνοκύπριους «πληρωμένους δολοφόνους», αλλά μετά την κατακραυγή από μεγάλη μερίδα των Κυπρίων, σταμάτησαν να προσβάλλουν και τη μνήμη των νεκρών.
Η άνανδρη εν ψυχρώ εκτέλεση των Μισιαούλη και Καβάζογλου προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση των δημοκρατικών πολιτών του νησιού, οι οποίοι για πολλές μέρες διαδήλωναν ενάντια στην πολιτική της διαίρεσης και του διαχωρισμού.
Ο θάνατος των δύο αγωνιστών έγινε το σύμβολο της ειρήνης ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, ενώ η μνήμη τους τιμάται κάθε χρόνο στην Κύπρο.
