Σοφία Κατσαρέλη
Η ζωή του ιεραπόστολου, πατέρα Θεμιστοκλή Αδαμόπουλου, χωράει από μόνη της τις ζωές πολλών ανθρώπων μαζί και άλλες τόσες, που οι περισσότεροι δεν θα ζήσουμε ποτέ. Στα νιάτα του υπήρξε ροκ σταρ, που έπαιξε στην ίδια σκηνή με τους Rolling Stones και τους Beatles, άθεος, μαρξιστής, νέος με αξιοζήλευτη μόρφωση, υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης, που διαδήλωνε για τα δικαιώματα των αδύναμων και ακαδημαϊκός με πολλά υποσχόμενη καριέρα. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, αφού τα τελευταία χρόνια ηγείται της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στη Σιέρα Λεόνε.
Η «απίστευτη ιστορία του πατέρα Θέμη» τράβηξε την προσοχή του Hollywood και είναι στα σκαριά η παραγωγή ταινίας για τη ζωή του.
Ο πατέρας Θέμης και ο σεναριογράφος της ταινίας, Wid Bastian, μιλούν στο WE του NEWS 247 για το συγκρότημα στο οποίο έπαιζε, ξεσηκώνοντας τον γυναικείο πληθυσμό,
για τον άγνωστο εχθρό Έμπολα και την Ελλάδα, που παρά την κρίση, στέκεται σύμμαχος και στέλνει χρήματα και πολύτιμη βοήθεια για την ανακούφιση των κατοίκων της αφρικανικής πρωτεύουσας.
Ο νεαρός μπασίστας των Flies, που «χάρισε» την καρδιά του στους φτωχούς
Γεννημένος το 1945 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από Έλληνες γονείς και καταγωγή των παππούδων του από τον Βόλο και τη Σάμο, ο πατήρ Θέμης μεγάλωσε στην Αυστραλία, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του.
Ως νέος, υπήρξε επικεφαλής του συγκροτήματος «The Flies», του οποίου το όνομα εμπνεύστηκε, σκεπτόμενος «αν μπορούν να κάνουν τόση επιτυχία τα «Σκαθάρια», γιατί να μην μπορούν και οι «μύγες» και πράγματι, βρέθηκε στην ίδια σκηνή με τα θρυλικά σκαθάρια, τους Beatles, αλλά και τους Rolling Stones, στην πρώτη τους περιοδεία στην Αυστραλία, το 1965, στο Palais Theatre, της St.Kilda.
Παρά την ταραχώδη ζωή του ροκ σταρ, μελετούσε τις θρησκείες, για να βρει απαντήσεις στα υπαρξιακά του ερωτήματα. Πιστεύοντας πως «η μόρφωση είναι το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου», μελέτησε τη Θεολογία και πήρε το πτυχίο του από την Καθολική Θεολογική Σχολή «Corpus Christi». Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Μελέτησε την Εβραϊκή και Αρχαία ελληνική στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στη συνέχεια, πήρε το ντοκτορά του στη Θεολογία από το Πανεπιστήμιο Princeton και επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου από το 1988 μέχρι το 1998 δίδαξε στη Θεολογική Σχολή του Σίδνεϊ «Άγιος Αντρέας» και στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ Θεολογία και την Αρχαία Αιγυπτιακή Γλώσσα, την Κοπτική.
Διαβάστε επίσης στο weekwnd edition news247: Μία εικόνα 1.000 λέξεις: H απίστευτη ιστορία του στρατιώτη Πεκένιο
Οι σπουδές και οι γνώσεις του αυτές όμως, «ξύπνησαν» μέσα του τον πόθο να παλέψει δίπλα στους φτωχούς, για να κάνει πιο ανθρώπινες τις συνθήκες ζωής τους. Έτσι, με «οδηγό» το έργο της Μητέρας Τερέζας, το 1972 άφησε στην άκρη την πολλά υποσχόμενη ακαδημαϊκή καριέρα, τη θέση που του εξασφάλιζε έναν καλό μισθό, πέταξε τα κοστούμια και τις γραβάτες, φόρεσε ράσα και έγινε ιεραπόστολος, αρχίζοντας μία νέα, μία τελείως άλλη ζωή.
Το 1999 ξεκίνησε το έργο του στην Κένυα, με την εντολή του μακαριστού πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, κυρού Πέτρου, αφού χειροτονήθηκε διάκος, ιερέας και μετά αρχιμανδρίτης. Εκεί ίδρυσε το πρώτο πανεπιστημιακό ορθόδοξο κολέγιο, το Orthodox Teacher’s College of Africa.
Δίπλα στις γυναίκες, τα παιδιά και τα θύματα του εμφυλίου. Και μετά ήρθε ο Έμπολα…
Από το 2007, ο πατριάρχης Θεόδωρος του έδωσε εντολή να πάει στη Δυτ. Αφρική, στη Sierra Leone. Εκεί βίωσε συγκλονιστικές στιγμές, με φόντο ανατριχιαστικές εικόνες. Ο εμφύλιος πόλεμος άφησε πίσω του ανθρώπους ακρωτηριασμένους και παραμορφωμένους. Την προσοχή και αγάπη του τράβηξαν τα θύματα αυτού του πολέμου, αλλά και οι γυναίκες στις φυλακές του Freetown, στις οποίες αγοράζει από μία ραπτομηχανή, για να μπορέσουν να εργαστούν και να ζήσουν τα παιδιά τους, μετά την αποφυλάκισή τους.
Ο πατέρας Θέμης, ως αυθεντικά ευγενής άνθρωπος ανταποκρίθηκε με χαρά στο κάλεσμα για μια συζήτηση, που μόνο «πλουσιότερο» μπορεί να κάνει τον συνομιλητή του. Μεταξύ Ελλάδας και Αφρικής και κάπου ανάμεσα στη διαχείριση των προβλημάτων των κατοίκων της Σιέρα Λεόνε, ο πατέρας Θέμης «έφτασε» στο τηλεφωνικό μας ραντεβού…
«Η κατάσταση στη Σιέρα Λεόνε ήταν ήδη εκτός ελέγχου. Είναι μία χώρα που έχει υποφέρει από το 1992 από τον εμφύλιο πόλεμο. Για περίπου δέκα χρόνια, εδώ σκοτώνονταν και το χαρακτηριστικό ήταν, ότι οι αντάρτες έκοβαν χέρια και πόδια. Πριν 8 χρόνια, τελείωσε ο πόλεμος και η χώρα ήταν για πολλά χρόνια, το πιο φτωχικό κράτος του κόσμου. Άρχισε δειλά δειλά να σηκώνεται στα πόδια του, έχει έναν καλό πρόεδρο που κάνει έργα και τώρα, χτύπησε ο Έμπολα και έριξε τη χώρα ξανά 10 χρόνια πίσω», λέει ο πατέρας Θέμης στην αρχή της τηλεφωνικής επικοινωνίας μας.
«Οικονομία και τουρισμός έχουν νεκρώσει. Πολλοί έχουν ήδη φύγει, από όσους ήταν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, οι περισσότεροι έχουν φύγει. Ακόμα και στην Αμερικανική πρεσβεία, έχει μείνει μόνο το απαραίτητο προσωπικό. Έγινε όμως αυτό, πρέπει να το περάσουμε. Πρέπει να αποφύγουμε τον κίνδυνο, αλλά δεν είμαστε σίγουροι πώς θα αποφύγουμε τον Έμπολα γιατί, ο εχθρός μπορεί να είναι το παιδί στο σχολείο, ο άνθρωπος που μπορεί να πας, για να αγοράσεις γάλα και μπορεί να πιάσει με το ιδρωμένο χέρι του το μπουκάλι. Δεν έχουμε καμία ιδέα, από πού προέρχεται ο ιός. Ζούμε σε μία παράξενη, αόρατη φυλακή, όπου δεν ξέρεις πότε θα έρθει ο φύλακας, να σε πάει στο απόσπασμα».
«Υπάρχει μία περίοδος, που ο ιός θα φανερωθεί εξωτερικά. Το λιγότερο σε 2 ημέρες, το περισσότερο σε 21 ημέρες, αλλά συνήθως ενδιάμεσα, περίπου σε μία εβδομάδα. Αν σηκωθώ το πρωί λίγο πιο ζεστός, νιώθω ότι μπορεί να έχω νοσήσει. Και μετά, σκέφτομαι τι θα γίνει, αν νοσήσω. Όσοι Άγγλοι ή άλλοι έχουν νοσήσει, τους παίρνουν πίσω στην πατρίδα τους. Αν εγώ τον κολλήσω τον ιό, δεν ξέρω αν θα έρθει κάποιος να με πάρει. Εγώ μεγάλωσα στην Αυστραλία. Όμως, εδώ έχουμε τόσους πολλούς να σκεφτούμε, έχουμε χιλιάδες προβλήματα καθημερινά. Έχουμε ιδρύσει ολόκληρο χωριό, για τα ακρωτηριασμένα θύματα του εμφυλίου πολέμου, με τη βοήθεια της Ελλάδας και των αδελφοτήτων, κυρίως της Θεσσαλονίκης και της Αυστραλίας».
«Πληρώνω για τις αμαρτίες που έκανα ως νέος ροκάς»
«Όταν ξέσπασε ο ιός, τους το έλεγα, ότι θα έρθει κι εδώ και δεν με πίστευαν, γιατί πίστευαν, ότι το κάνει το κράτος για να πάρει λεφτά από το εξωτερικό. Όταν ήρθε, βγήκαν άλλα παραμύθια, γιατί δεν ήθελαν να πιστέψουν την αλήθεια και τώρα, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Το κράτος έκανε νόμο, που τιμωρεί εκείνους που κρύβουν τους αρρώστους. Το κάνει για να τους τρομάξει, να μην τους κρύβουν και μετά νοσήσει όλη η οικογένεια. Το καλό είναι, ότι δεν πιάνεται από τον αέρα».
«Εγώ μοιράζω μάσκες, έχω λάβει από την Αυστραλία πάρα πολλές και μοιράζω και γάντια σε όσους είναι φτωχοί. Αλλά κι αυτά, δεν μπορούν να τα φοράνε κάθε μέρα, πρέπει να αλλάζουν. Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Έχουμε την Παναγία, τους Αγίους, τη Θεία Κοινωνία, όλα αυτά είναι τα πνευματικά μας όπλα, ο πνευματικός μας στρατός», λέει.
Δεν μπορώ να μην ρωτήσω, αν φοβάται ποτέ για τη ζωή του. Κι εκείνος, απαντά:
«Δεν φοβάμαι, ανησυχώ. Δεν έχω πάθει παράλυση. Ο φόβος φέρνει πανικό. Όταν σκέφτεσαι με φόβο, δεν σκέφτεσαι καθαρά. Αυτό που μου έχει δώσει ο Έμπολα είναι ανησυχία. Αυτό έχω, ναι. Πληρώνω, για τις αμαρτίες που έκανα, όταν ήμουν νέος ροκάς», λέει γελώντας και η κουβέντα πηγαίνει αυτόματα στην ταινία.
«Στην αρχή, δεν ήμουν σύμφωνος, γιατί είμαι καλόγερος και η ζωή του καλόγερου πρέπει να είναι αφανής. Δεν πρέπει να ζητάς δόξα, πρέπει να ζητάς για τους άλλους, όχι για τον εαυτό σου. Όμως, όταν πέρασε ο καιρός και το σκέφτηκα, είπα ότι η Ορθοδοξία δεν ακούγεται στη Δύση, η καθολική ακούγεται. Ακούγεται για τη Μητέρα Τερέζα, τον πάπα. Όταν πέθανε ο πατριάρχης Αλεξανδρείας σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στο Άγιο Όρος, δεν ακούστηκε καθόλου. Αν ήταν ο πάπας, θα ήταν πρώτο θέμα. Για την Ορθοδοξία, δεν λένε τίποτα. Και σκέφτηκα, είμαστε όχι μόνο ξεχασμένοι, αλλά μας βλέπουν ύπουλα, βλέπουν την Ορθοδοξία σαν ένα σύστημα παλιό, που ακολουθεί τον παλιό δρόμο. Την αντέχουν, αλλά δεν την θέλουν!»
«Οπότε, σκέφτηκα, αν το Hollywood ενδιαφέρεται, ας το κάνουμε, για να δείξουμε, ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μόνο η παρεξηγημένη Ορθοδοξία, που δεν έχει καλές δημόσιες σχέσεις στη Δύση. Κι όταν λέω Δύση, εννοώ τα media της Γαλλίας, της Αμερικής, της Γερμανίας, της Αγγλίας… Είναι μία ευκαιρία, να δείξουμε στη Δύση το έργο, που νομίζει ότι δεν κάνουμε. Το βλέπω σαν θετική ευκαιρία, για να προβάλουμε αυτό το έργο», λέει.
Διαβάστε επίσης στο weekend edition news247: Αργύρης Σφουντούρης: ‘Πενθώ για τη Γερμανία’
