Στις 6 Φεβρουαρίου 1952, η Ελισάβετ Β΄ βρισκόταν σε περιοδεία με τον σύζυγό της Φίλιππο, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του πατέρα της, Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ’. Η νεαρή πριγκίπισσα θα γινόταν η νέα βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας.
Στα χρόνια της αγγλικής αποικιοκρατίας, μία ομάδα γυναικών σε ένα μικρό χωριό της Κύπρου αποφάσισε να κάνει ένα δώρο στη νεαρή Ελισάβετ Β΄ τιμώντας τη στέψη της.
Οι Λευκαρίτισσες Όλγα Μιχαήλ, Θεοδώρα Μιχαήλ, Ευδοκία Μιχαήλ Σταφυλάρη, Ευανθία Γεωργίου, Μαργαρίτα και Ανθούλα Κουμή, συγκεντρώθηκαν και ένωσαν την τέχνη τους, δημιουργώντας ένα κέντημα στο οποίο ευδιάκριτο ήταν το στέμμα.
Οι κεντήτριες, δημιούργησαν ένα μεγάλο τραπεζομάντιλο χρησιμοποιώντας την τεχνική «ποταμός», όπως δήλωσε η κ. Ευδοκία στη «Μηχανή του Χρόνου».
Όταν τελικά το τελείωσαν, το έστειλαν στη Βασίλισσα.
Η απάντηση όμως που έλαβαν δεν ήταν αυτή που περίμεναν. Το κέντημα επεστράφη στην Κύπρο με την αρνητική απάντηση της Βασίλισσας, η οποία όπως δήλωσε «δεν μπορούσε να το δεχτεί γιατί ήταν από ιδιώτες κι όχι από την κυπριακή τοπική διοίκηση. Τα δώρα έπρεπε να τα λαμβάνει σε συλλογικό επίπεδο από τους υπηκόους της Κύπρου στο σύνολό τους».
Το κέντημα σήμερα εκτίθεται το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Λευκάρων.
Η ιστορία του λευκαρίτικου κεντήματος
Το λευκαρίτικό κέντημα, αποτελεί μία από τις μακροβιότερες τέχνες η οποία ξεκίνησε να ανθεί κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, όταν ευγενείς κυρίες της Δύσης δίδασκαν στις Κύπριες την τέχνη του κεντήματος.
Ωστόσο, οι Λευκαρίτισσες δεν άργησαν να το φέρουν στα μέτρα τους και να του δώσουν τοπικό χαρακτήρα εμπνεόμενες νέα σχέδια. Το λευκαρίτικο κέντημα ήταν η αρχή της οικονομικής ακμής του χωριού. Οι γυναίκες του χωριού πρωτίστως, συνειδητοποίησαν πως τα κεντήματα πέρα από διακοσμητικά και προικιά μπορούσαν να είναι μεγάλη πηγή πλούτου.
Έτσι ξεκίνησε το εμπόριο του λευκαρίτικου κεντήματος, όταν μία γυναίκα έπιασε τη βαλίτσα της περιφέρθηκε στα χωριά και πούλησε την τέχνη της.
Στην επιστροφή, έκρυψε τις χρυσές της λίρες μέσα σε μία φίζα για να μην την κλέψουν κι όταν επέστρεψε στα Λεύκαρα, έδωσε την ιδέα για την αρχή του εμπορίου.
Δεκάδες τολμηροί νέοι και νέες ξεκινούν τις διασυνδέσεις με άλλες χώρες κι έτσι το κέντημα ταξιδεύει εκτός Κύπρου.
Ταξιδεύουν στην Αλεξάνδρεια, στην Πόλη, την Σμύρνη και ύστερα στην Κεντρική Ευρώπη.
Το λευκαρίτικο κέντημα γίνεται ένα από τα πιο περίτεχνα κεντήματα του κόσμου δίνοντας το χωριό δημοσιότητα και αίγλη.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ:
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι με την Κύπρο, τα Λευκαρίτικα κεντήματα και τον Καθεδρικό του Μιλάνο; Η σχέση του με την Κορνάρο και η περιγραφή του για το νησί!
