Η μεγάλη περιπέτεια του πολέμου τον βρίσκει στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο, όπου υπηρετεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης. Από εκεί μετακινείται με γρήγορες διαδικασίες στο Μακεδονικό Μέτωπο. Όταν η χώρα συνθηκολόγησε, αδυνατώντας να αντιμετωπίσει μετά το Αλβανικό μέτωπο και τον πανίσχυρο στρατό της Βέρμαχτ, παίρνει φύλλο πορείας για την Αθήνα. Επέστρεψε με τα πόδια μέσω Πίνδου και με ένα καΐκι πέρασε στο Αίγιο. Από εκεί μπήκε στο τραίνο για την πρωτεύουσα.
Στην Κόρινθο καθηλώθηκε καθώς τα στούκας βομβάρδιζαν τα πάντα. Από θαύμα διασώζεται και μια μικρή ομάδα συναδέλφων ξεκίνησε πεζός για την Αθήνα. Λίγο έξω από τους Αγίους Θεοδώρους συλλαμβάνονται και κρατούνται για τρεις ημέρες.
Ο Μητσοτάκης ξέρει γερμανικά και χρησιμοποιεί την διπλωματία για να συνεννοηθεί με τους εισβολείς. Είναι εκείνος που ανακοινώνει στους αιχμαλώτους ότι «με εντολή του “φιλέλληνα” Φύρερ αφήνονται ελεύθεροι στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των 300 χιλιάδων Ελλήνων αιχμαλώτων». Καταφεύγει στο σπίτι της αδελφής της μάνας του, της Ευαγγελίας Γεωργιάδη στο Βέλο Κορινθίας, και στη συνέχεια στο Κουκάκι. Αναζητά τρόπο να επιστρέψει στην Κρήτη.
Έναν χρόνο αργότερα, Ιούλιο του ’42 τα καταφέρνει και εξασφαλίζει την πολυπόθητη άδεια για την επιστροφή στα Χανιά. Η πόλη είναι πλέον ρημαγμένη και καμένη, το δε σπίτι του ημικατεστραμμένο. Ο Κώστας Μητσοτάκης έγινε μέλος και μετέπειτα στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης ( ΕΟΚ). Ταυτόχρονα ως άριστος γνώστης της γερμανικής γλώσσας μετείχε σε πολλά γερμανικά στρατοδικεία. Ο ίδιος έχει μιλήσει για τον άχαρο ρόλο του αγγελιοφόρου και μεσεγγυητή που χρειάστηκε να ακολουθήσει ώστε να βγάλει από την δύσκολη θέση κατηγορούμενους συμπατριώτες του και γι αυτήν την στάση αργότερα κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Αποκορύφωμα αυτής της αντιπαράθεσης ήταν τα πρωτοσέλιδα της Αυριανής που παραμονές των εκλογών του Ιουνίου του 1985 δημοσίευσε φωτογραφίες του Μητσοτάκη με Γερμανούς, κατηγορώντας τον ευθέως ότι υπήρξε συνεργάτης τους στην κατοχή. Το πολιτικό κλίμα πήρε φωτιά και η αντιπαράθεση χτύπησε κόκκινο.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη κατεχόμενη Κρήτη συνεργάστηκε στενά με τις συμμαχικές ομάδες κυρίως βρετανικές, οι οποίες δρούσαν στο νησί κατά των Γερμανών. Για τη δράση του αυτή, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο δύο φορές από τους Γερμανούς. Την πρώτη φορά πήρε χάρη με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της 25 Μαρτίου 1944 και απελευθερώθηκε μαζί με άλλους εκατό περίπου συγκρατούμενούς του.
Την 31 Μαρτίου 1945, αντηλλάγη για δεύτερη φορά, μαζί με 9 συντρόφους του, με τριπλάσιους γερμανούς αιχμαλώτους, λίγο πριν από την παράδοση των Γερμανών στα Χανιά. Η ανταλλαγή Ελλήνων πολιτών με Γερμανούς στρατιωτικούς, υπήρξε μοναδική στην ιστορία του Β’ παγκοσμίου πολέμου και χρειάστηκε να εγκριθεί από την ανώτατη συμμαχική και γερμανική ηγεσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λίγους μήνες αργότερα υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που του στέρησε τη ζωή σε ηλικία μόλις 53 ετών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
