Το 1990 λίγο μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, το ζεύγος Δ.Δ και Φ.Φ οι οποίοι ζούσαν εγκλωβισμένοι στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, έκαναν διαβήματα για να μεταφερθούν στις ελεύθερες περιοχές καθώς η ζωή τους είχε γίνει ανυπόφορη 16 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή.
Μία απόπειρα ληστείας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους δύο ηλικιωμένους, παρά το γεγονός ότι είχαν αντέξει 16 ολόκληρα χρόνια την καταπίεση από τους Τούρκους έποικους που είχαν εγκατασταθεί στο χωριό τους. Επιθυμούσαν να επιστρέψουν στους δικούς τους ανθρώπους, αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ.
Ο τραγικός θάνατος και ο Τούρκος γείτονας
Το βράδυ της 29ης Μαρτίου 1990 μια ασυνήθιστη λάμψη «έβγαλε» από τα σπίτια τους κάτοικους του Ριζοκαρπάσου, οι οποίοι αντίκρισαν ένα αποτρόπαιο θέαμα.
Το σπίτι των δύο ηλικιωμένων τυλίχτηκε στις φλόγες και οι ίδιοι κάηκαν ζωντανοί και αβοήθητοι, ενώ οι κάτοικοι ήταν ανήμποροι να βοηθήσουν.
Όπως είχε δηλώσει στο περιοδικό «Ενημέρωση» λίγους μήνες μετά ο εγγονός του ηλικιωμένου ζευγαριού, συγχωριανοί των θυμάτων του είχαν αναφέρει ότι το απόγευμα πριν την πυρκαγιά στο σπίτι, Τούρκος έποικος καθόταν μαζί με τους ηλικιωμένους στο μπαλκόνι του σπιτιού τους. Μάλιστα, όπως είχε πει ο εγγονός, τον είχαν προσκαλέσει το βράδυ για να φάνε μαζί.
«Ο παππούς μου σκόπευε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο από κάποιον Τουρκοκύπριο. Γνωρίζοντάς το αυτό, ίσως μερικοί θέλησαν να τον ληστέψουν γιατί πίστευαν ότι είχε αρκετά λεφτά στο σπίτι. Ίσως να να πήραν τα χρήματα εκείνο το βράδυ και μετά έβαλαν φωτιά για να καλύψουν το φόνο και τη ληστεία…»
Αυτό ενίσχυσε τις υποψίες ότι οι δύο ηλικιωμένοι δολοφονήθηκαν αφού τους είχαν ληστέψει και μετά έκαψαν το σπίτι.
Τους έθαψαν σαν ζώα
Στη συνέχεια ο εγγονός των ηλικιωμένων ανέφερε ότι το καθεστώς Ντενκτάς τους απαγόρευσε να βγάλουν φωτογραφίες, γεγονός το οποίο έκανε την οικογένεια να σκέφτεται το σενάριο της στυγερής δολοφονίας ακόμη περισσότερο.
Εν τω μεταξύ, οι «αρχές» αρκέστηκαν απλά στο να αποδώσουν τον φρικτό θάνατο σε τυχαίο γεγονός, λέγοντας ότι η φωτιά προξενήθηκε από κάποιο «λάθος» του ζευγαριού.
Όταν οι συγγενείς πήγαν να επισκεφθούν το σημείο όπου είχε ταφεί το ηλικιωμένο ζευγάρι, έγιναν μάρτυρες της βαρβαρότητας των Τούρκων που ανέλαβαν την «ταφή».
Είχαν πεταχτεί στην κυριολεξία σε έναν «τάφο» χωρίς κηδεία, ενώ νεκροψία δεν διενεργήθηκε ποτέ. Σε ένα χριστιανικό νεκροταφείο, ο μοναδικός τάφος που δεν υπήρχε σταυρός ήταν αυτός των δύο ηλικιωμένων από το Ριζοκάρπασο.
Οι συγγενείς δεν προχώρησαν τις καταγγελίες για πιθανή δολοφονία, καθώς όπως είχε πει με έμφαση ο εγγονός, φοβούνταν τα αντίποινα από το κατοχικό καθεστώς.
Μία επιτροπή προσφύγων είχε προχωρήσει σε επίσημη καταγγελία, ότι δηλαδή οι δύο Ελληνοκύπριοι ληστεύθηκαν, δολοφονήθηκαν και μετά πυρπολήθηκαν στο ίδιο τους το σπίτι. Η επιτροπή ζήτησε να γίνει εκταφή των σορών για να εξακριβωθούν τα αίτια θανάτου, ωστόσο αυτό δεν έγινε ποτέ, αφήνοντας αναπάντητα τα ερωτήματα για τον φρικτό θάνατο των δύο ηλικιωμένων.
Πληροφορίες: Περιοδικό «Ενημέρωση», Εκδόσεις Εν Τύποις
Διαβάστε επίσης: Δολοφονίες, εκτελέσεις, απειλές. Το στοιχειωμένο όνομα Καυκαρή. Από τον παππού που δολοφονήθηκε με τσεκούρι μέχρι τον ισοβίτη εγγονό…
Η δολοφονία του αριστερού συνδικαλιστή που κατηγορήθηκε ως προδότης από την ΕΟΚΑ. Τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου, χωρίς δίκη στην πλατεία του χωριού…
