Το Σαιν Λου ντε Βαράνς βρίσκεται ανάμεσα στο Παρίσι και στη Μασσαλία.
Δεν είναι πολύ γνωστή περιοχή, αλλά φημίζεται για μια συγκεκριμένη πρωτιά. Στην είσοδο του οικισμού ξεχωρίζει η εξής επιγραφή: «Στο χωριό αυτό ο Νικηφόρος Νιέπς εφηύρε τη φωτογραφία το 1822».
Η χρονολογία μπορεί να μην είναι σωστή, αφού οι ειδικοί εκτιμούν ότι η φωτογραφία εφευρέθηκε το 1826, όμως τα υπόλοιπα είναι αλήθεια.
Στις αρχές του 19ου αι. ο πλούσιος επαρχιώτης, Νιέπς, ύστερα από προσπάθεια τριών ετών κατάφερε να αποτυπώσει την εικόνα των αντικειμένων μέσω του σκοτεινού θαλάμου, με τη βοήθεια του φωτός και ορισμένων οξέων.
Η διαδικασία δεν ήταν καθόλου εύκολη.
Μια μέρα με φωτεινό ήλιο πήρε μία πλάκα από κασσίτερο, την άλειψε με κατράμι και την άφησε εκτεθειμένη οκτώ ώρες απέναντι από το αντικείμενο που ήθελε να αποτυπώσει.
Αργότερα, την έπλυνε με ένα μείγμα από αιθέριο έλαιο λεβάντας και λευκό πετρέλαιο. Έλιωσε τα μέρη της πλάκας που δεν είχαν σκληρύνει από το φως και αποτύπωσε πάνω στην πλάκα μια θολή εικόνα.
Οι φωτογραφίες που εξαφανίζονταν
Μόλις έγινε γνωστή η εφεύρεση του Νιέπς, εμφανίστηκαν πολλοί νέοι που προσπαθούσαν να βελτιώσουν τη φωτογραφία.
Ένας από αυτούς ήταν ο Τόμας Ουέτζγουντ, ο οποίος κατάφερε να βγάλει εικόνες στο αρνητικό τους τοποθετώντας ένα σχέδιο, ένα φύλλο ή φτερά εντόμων πάνω σε ένα φύλλο χαρτί εμποτισμένο με διάλυση νιτρικού αργύρου. Στη συνέχεια το εξέθεσε στο φως.
Αυτές οι φωτογραφίες όμως ήταν ορατές μόνο στο πολύ αδύνατο φως ενός κεριού και μετά από λίγο εξαφανίζονταν.
Το 1829 συνεργάστηκε με τον διάσημο σκηνογράφο Λουδοβίκο Νταγκέρ.
Η διάσημη δαγκεροτυπία
Μετά τον θάνατο του Νιέπς, ο Νταγκέρ, τελειοποίησε τον σκοτεινό θάλαμο και δημιούργησε τη βραβευμένη μεν, δύσχρηστη δε, δαγκεροτυπία.
Είχε καταφέρει να μειώσει τις 8 ώρες έκθεσης του αντικειμένου σε 20 λεπτά με δυνατό ήλιο και η εικόνα έβγαινε σε ένα και μοναδικό αντίτυπο.
Ο κόσμος του Παρισιού ενθουσιάστηκε τόσο με τη νέα εφεύρεση που όλοι έτρεχαν να φωτογραφηθούν προκαλώντας την αηδία του ποιητή Μπωντλαίρ, οποίος στηλίτευσε αυτή τη νέα μόδα: «Η διεφθαρμένη κοινωνία μας τρέχει σαν τον Νάρκισσο να αποτυπώσει την ασήμαντη εικόνα της πάνω σε ένα κομμάτι μέταλλο».
Η φωτογραφία ως «αμαρτία»!
Η νέα εφεύρεση δεν ενθουσίασε όλο τον κόσμο.
Κάποιοι είδαν με καχυποψία αυτό το περίεργο κουτί που μπορούσε να αποτυπώσει το είδωλο ενός ανθρώπου.
Δεν άργησαν λοιπόν διάφοροι συντηρητικοί κύκλοι να καταδικάσουν τη δαγκεροτυπία για θρησκευτικούς λόγους ως βλάσφημη! Το επιχείρημά τους ήταν ότι «η επιθυμία του ανθρώπου να αποτυπώσει τη μορφή του σε μία εικόνα που σιγά-σιγά σβήνει, όχι μόνο είναι απραγματοποίητη, αλλά αποτελεί και βλασφημία. Ο Ύψιστος δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του και μία μηχανή του ανθρώπου δεν πρέπει να αποτυπώσει τη μορφή του Θεού!».
Βλάσφημη ή όχι, η δαγκεροτυπία και αργότερα η καλοτυπία γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και οι φωτογράφοι ήταν το νέο επάγγελμα που θησαύριζε στην Ευρώπη.
Αρκούσε ένα τυχαίο περιστατικό για να γίνει κάποιος ο πιο διάσημος φωτογράφος της πόλης του.
Όπως, τον Μάιο του 1859 όταν ο Ναπολέων Γ’ έφευγε επικεφαλής του στρατού για την Ιταλία, διέταξε το εκστρατευτικό σώμα να σταματήσει μπροστά στο φωτογραφείο του Ντιζντερί για να βγάλει μια φωτογραφία.
Από εκείνη την ημέρα όλο το κοσμικό Παρίσι θέλησε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ναπολέωντος και ο Ντιζντερί έγινε ο πιο πλούσιος φωτογράφος του κόσμου.
Οι πρωτιές
Ακολούθησαν πολλοί ερασιτέχνες που προσπάθησαν να πρωτοτυπήσουν και να ξεχωρίσουν.
Ο Φράνσις Φριθ ήταν ο πρώτος φωτογράφος που φωτογράφισε τους αρχαίους αιγυπτιακούς ναούς, ο Αύγουστος Μπισόν φωτογραφήθηκε στο Λευκό Όρος, ο Σάμιουελ Μπουρν έφερε τις πρώτες φωτογραφίες από το Νεπάλ και τα Ιμαλάια.
Με τον καιρό οι νέοι φωτογράφοι εξειδικεύονταν σε ένα είδος. Η Κάμερον ήταν η πιο γνωστή φωτογράφος πορτρέτων και ο Ρότζερ Φέντον έγινε ο πρώτος πολεμικός φωτογράφος, όταν αποτύπωσε σε εικόνες τον πόλεμο της Κριμαίας.
Η εμφάνιση του φιλμ
Το 1888 ήταν μία επαναστατική χρονιά για τη φωτογραφία, αφού ο Τζωρτζ Ήστμαν δημιούργησε την πρώτη φωτογραφική μηχανή Κόντακτ σε κουτί που πουλιόταν εφοδιασμένη με φιλμ για 100 πόζες.
Όταν τελείωνε το φιλμ η κόντακτ έπρεπε να σταλεί στην αντιπροσωπεία για να εμφανίσει το φιλμ και να τη στείλει πίσω ανεφοδιασμένη. Την επόμενη χρονιά όμως, ο Ήταμν δημιούργησε ένα φιλμ που μπορούσε να εμφανίζει μόνος του ο φωτογράφος.
Το επαναστατικό ενσταντανέ
Με τη δημιουργία αυτού του φιλμ, οι φωτογράφοι κατάλαβαν τη δύναμη που είχαν στα χέρια τους.
Η στιγμιαία φωτογραφία γέννησε το ρεπορτάζ και έτσι ξεκίνησε μία σειρά από καταγγελίες μέσω της αποτύπωσής τους σε εικόνες.
Στην Αμερική, πολλές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις οφείλονταν σε αυτές τις φωτογραφίες.
Όπως η θέσπιση νόμων που απαγόρευαν την εργασία σε μικρά παιδιά, μετά τον αντίκτυπο που είχαν οι φωτογραφίες του Λιούις Χάιν.
Σήμερα, η φωτογραφία αποτελεί μία μορφή τέχνης και ένα από τα ευρύτερα διαδεδομένα μέσα επικοινωνίας. Πλέον, «φωτογράφος» μπορεί να είναι ο καθένας, αφού η τεχνολογία έχει εξοπλίσει όλα τα κινητά τηλέφωνα με φωτογραφικές μηχανές υψηλής ευκρίνειας. Οι επαγγελματίες ωστόσο, είναι αναντικατάστατοι.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Γιατί να μην μπορώ να δω τη φωτογραφία αμέσως μόλις τραβηχτεί;» Η ερώτηση ενός τρίχρονου κοριτσιού που οδήγησε στην εφεύρεση της θρυλικής Polaroid. Αρχικά, η εταιρεία κατασκεύαζε γυαλιά ηλίου και η Kodak αδιαφόρησε
