Το 1919 τα αδέλφια της οικογένειας Λουμίδη, ο Αντώνιος, ο Νίκος και ο Ιάσων άνοιξαν στον Πειραιά το δικό τους κατάστημα γενικού εμπορίου.
Επρόκειτο για το παντοπωλείο της οδού Ρετσίνα 12, που αποτέλεσε το πρώτο σημείο πώλησης «Έτοιμου Καφέ Λουμίδη».
Μέχρι τότε τα νοικοκυριά και τα καφενεία αντιμετώπιζαν με δυσπιστία τα έτοιμα παρασκευάσματα και προτιμούσαν να καβουρδίζουν τον καφέ, χρησιμοποιώντας πρόχειρα σύνεργα της κουζίνας τους. Δηλαδή τηγάνια, κατσαρόλες αλλά και το λεγόμενο «γύφτικο μυλαράκι».
Δοκιμάζοντας όμως το χαρμάνι των αδελφών Λουμίδη, συνειδητοποίησαν πως δεν υπήρχε πλέον λόγος να κοπιάζουν.
Τα επαγγελματικά εργαλεία που επιστράτευσαν οι πρωτοπόροι επιχειρηματίες, παρήγαγαν καφέ άριστης ποιότητας σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Όταν η φήμη τους εξαπλώθηκε στον Πειραιά, άρχισαν να διανέμουν τον «ανόθευτο» ελληνικό καφέ τους με κάρα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν όλους τους πελάτες τους.
Από πού έμαθαν την τέχνη του καφέ
Το 1910 οι αδελφοί Λουμίδη αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την γενέτειρά τους, για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη.
Μπορεί η Κάρυστος να προσέφερε μια καλής ποιότητας ζωή, αλλά οι ευκαιρίες για επαγγελματική εξέλιξη ήταν περιορισμένες.
Ο Αντώνιος, ο Νίκος και ο Ιάσων ήρθαν στην Αθήνα, θέλοντας να ασχοληθούν με την επεξεργασία του καφέ.
Έπιασαν δουλειά σε καφεκοπτείο προκειμένου να μάθουν τα μυστικά της δουλειάς.
Δεδομένου ότι τα μέσα που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή ήταν πρωτόγονα, η παραγωγή μεγάλης ποσότητας καφέ ήταν αδύνατη.
Ο χειροκίνητος μύλος βάρους 12 κιλών που λειτουργούσε με ξύλο και κάρβουνο, καθιστούσε το καβούρδισμα μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, τα τρία αδέλφια απέκτησαν σημαντική πείρα στην επεξεργασία του καφέ.
Έτσι, έπειτα από μερικά χρόνια άνοιξαν τη δική τους επιχείρηση και λάνσαραν ένα χαρμάνι με το όνομά τους, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Επέκταση των καταστημάτων
Το 1923, τα τρία αδέλφια αποφάσισαν να επεκτείνουν τη δραστηριότητά τους στο χώρο του καφέ.
Άνοιξαν δεύτερο κατάστημα στον Πειραιά, το οποίο θα λειτουργούσε αποκλειστικά ως καφεκοπτείο.
Με αφορμή το νέο κατάστημα της οδού Τσαμαδού 5, αποφάσισαν να εκσυγχρονίσουν και τα μηχανήματά τους.
Την ίδια εποχή καθιέρωσαν τον Παπαγάλο ως επίσημο σήμα και το χαρμάνι τους πήρε την ονομασία «Έτοιμος Καφές Λουμίδης Παπαγάλος».
Λίγα χρόνια μετά άνοιξαν καφεκοπτείο στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Αιόλου, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Το 1938 άνοιξε το καφενείο του Λουμίδη στην οδό Σταδίου, δίπλα στο «Βιβλιοπωλείον της Εστίας».
Εκεί, εκτός από τον ισόγειο χώρο, υπήρχε και το περίφημο «Πατάρι» που αποτελούσε για χρόνια χώρο συνάντησης λογοτεχνών, δημοσιογράφων και καλλιτεχνών.
Μεταξύ των θαμώνων του υπήρξαν ο Βάρναλης, ο Βαλαωρίτης, ο Σινόπουλος, ο Σαχτούρης, ο Ελύτης, ο Γκάτσος και ο Χατζιδάκις.
«Με το Νίκο Γκάτσο είχαμε στήσει το στρατηγείο μας καταμεσής της οδού Σταδίου, στο πατάρι του Λουμίδη. Εκεί κουβαλούσαμε τις καινούριες αγάπες μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θέλω να πω, τις καινούριες ποιητικές συλλογές και τις καινούριες φιλενάδες μας», έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης στο έργο του «Το χρονικό μιας δεκαετίας».
Τα τρία αδέρφια στην προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό της εποχής, υιοθέτησαν το σλόγκαν «έκαστος εις το είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες».
Τη δεκαετία του ’70 ο Καφές Λουμίδη έχοντας ήδη κατακτήσει την ελληνική αγορά, έκανε την εμφάνιση του στην Ευρώπη και την Αμερική.
Λίγα χρόνια αργότερα, η εταιρία Λουμίδης Παπαγάλος εντάχθηκε στην οικογένεια της Νεστλέ.
