Για αρκετά χρόνια, έως και τη δεκαετία του ’90, λειτουργούσε με μεγάλη επιτυχία η παράκτια ραδιοτηλεφωνική υπηρεσία «Ράδιο Κύπρος». Οι ασυρματιστές του σταθμού ένωναν τα σύρματα και έφερναν σε επαφή τους ναυτικούς που βρίσκονταν σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Τα Χριστούγεννα δεν ήταν η εξαίρεση και τα ολιγόλεπτα μηνύματα περνούσαν μέσα από ραδιοκύματα.
«Δώστε στον άνθρωπο μια ευκαιρία!»
Πέρα από τα χριστουγεννιάτικα μηνύματα, οι ασυρματιστές, υποχρεωμένοι να ακούνε όλες τις συνομιλίες για λόγους ασφαλείας, άκουγαν και διάφορες προσωπικές ιστορίες που δεν είχαν σχέση με ευχές. Ο Αντρέας Κυριακίδης, επιθεωρητής βάρδιας τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, θυμάται ένα τραγελαφικό και συγκινητικό ταυτόχρονα περιστατικό:
«Δεν θα ξεχάσω μία περίπτωση με έναν Ελλαδίτη. Βρισκόταν σε διάσταση με τη γυναίκα του, της ζητούσε να ξανασμίξουν, αλλά αυτή ήταν ανένδοτη. Παρόλο που η θέση μου δεν μου επέτρεπε να επέμβω, αναγκάστηκα και μπήκα στη γραμμή. “Κυρία μου –της είπα – συγγνώμη που μπαίνω ανάμεσά σας, αλλά δώστε στον άνθρωπο ακόμη μια ευκαιρία, αφού έχετε και παιδιά! Με τόσα παρακάλια, άγιος να ήσασταν θα κάνατε θαύμα!”. Αυτή παραξενεύτηκε στην αρχή που άκουσε άλλη φωνή στη γραμμή. Της εξήγησα πως ήμουν ασυρματιστής του Ράδιο Κύπρος και της ξαναζήτησα συγγνώμη που μπήκα στη γραμμή. Τελικά, αποφάσισαν να ξανασμίξουν, οπότε η συνδιάλεξη έληξε με αίσιο τέλος».
«Αφήστε μας να πεθάνουμε»
Ωστόσο, δεν ήταν όλες οι ιστορίες κωμικές και ευχάριστες. Ο Αντρέας Ιωαννίδης, βοηθός προϊστάμενος, δεν θα ξεχάσει μία ιστορία που τον συγκίνησε πολύ. «Ήταν δύο ναυτικοί, πατέρας και γιος και ξεμπάρκαραν στον Πειραιά. Ο πατέρας αποφάσισε να αγοράσουν ένα κότερο και να το φέρουν στην Κύπρο για να κάνουν τουριστικές διαδρομές. Το κότερο ονομαζόταν ΤΙΤΙΝΑ. Επειδή όμως και οι δύο ήταν απλοί ναύτες, δεν ήξεραν και πολλά πράγματα περί ναυσιπλοΐας. Αυτοί που τους πούλησαν το κότερο, τους έβαλαν την πορεία
και ξεκίνησαν για την Κύπρο. Για κακή τους τύχη, έξω από την Πάφο χάλασαν οι μηχανές. Επικοινώνησαν μαζί μας, τους ρωτήσαμε να μας πουν που βρίσκονταν, αλλά δεν ήξεραν. Τους ζητήσαμε να προσδιορίσουν την τοποθεσία από τη θέση των άστρων, αλλά και πάλι ήταν αδύνατο αφού οι γνώσεις τους ήταν περιορισμένες. Έτσι το κότερο έμεινε ακυβέρνητο και έρμαιο των κυμάτων. Ζήτησα βοήθεια από τις αγγλικές βάσεις όμως και πάλι δεν τα καταφέραμε. Είχαν περάσει θυμάμαι τρεις ημέρες, χωρίς να το εντοπίσουμε. Εμείς προσπαθούσαμε να έχουμε συνεχή επαφή μαζί τους και να τους δίνουμε κουράγιο, όμως είχαν απελπιστεί. “Αφήστε μας να πεθάνουμε”, μας έλεγαν. Στο τέλος της τρίτης ημέρας, είχε νυχτώσει για τα καλά όταν μας ειδοποίησαν ότι ακούνε βομβαρδισμούς. Καταλάβαμε ότι πρέπει να βρίσκονταν κοντά στη Βηρυτό. Πράγματι ένα ισραηλινό αεροπλάνο τους εντόπισε και τους ρυμούλκησαν μέχρι το λιμάνι της Χάιφας. Τους επισκεύασαν τις μηχανές και ήρθαν στην Κύπρο όπου έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα: Να κάνουν κρουαζιέρες στα παράλια της Κύπρου».
Οι ιστορίες ήταν πολλές και οι ασυρματιστές άκουγαν τα πάντα. Δεν ήταν λίγες οι φορές κατά τις οποίες προσέφεραν υπηρεσίες που δεν προνοούσε η εργασία τους, όπως για παράδειγμα να συνδέουν ναυτικούς με νοσοκομεία για να μιλήσουν με αγαπημένα τους πρόσωπα που νοσηλεύονταν.
Το Ράδιο Κύπρος παρείχε τις υπηρεσίες του όχι μόνο σε κύπριους ναυτικούς, αλλά και σε ξένους. Τους προτιμούσαν έλεγαν, γιατί οι ασυρματιστές ήταν «ψυχούλες». Μέχρι το ’85 εξυπηρετούσε σε μεγάλη κλίμακα, ωστόσο η εξέλιξη της τεχνολογίες το παραγκώνισε.
Σήμερα, το Ράδιο Κύπρος δεν χρησιμοποιείται.
Λέτε γι αυτό να αυξάνονται τα διαζύγια!
Πληροφορίες/Φωτογραφίες: Το Περιοδικό, Αντώνης Αντωνόπουλος και Στέλιος Παπαστυλιανού
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Το δραματικό S.O.S του κρουαζιερόπλοιου «Ρομάντικα» γεμάτο τουρίστες έξω από τη Λεμεσό. Καιγόταν από ώρα, αλλά άργησαν να το καταλάβουν. Η ιστορία του «Ωραίου πλοίου»
