Βγαίνοντας έξω από το χωριό Αλαμινός της Λάρνακας δεσπόζει ο επιβλητικός Κούλας της Αλαμινού. Ο πύργος αποτέλεσε φόβητρο και σημαντικό παρατηρητήριο με μεσαιωνική προέλευση και τουρκική ονομασία.
Το παρατηρητήριο θεωρείται κτίσμα του 15ου ή 16ου αιώνα. Κατασκευασμένο από ακατέργαστες πέτρες διατηρείται έως σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση.
Ο λιθόκτιστος Πύργος αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου κτηριακού συγκροτήματος με φυλακές και μία λατινική εκκλησία.
Αν και δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία είναι γνωστό πώς ο Πύργος της Αλαμινού είχε διπλή χρήση.
Από τη μία είχε χτιστεί για πρακτικούς λόγους. Λειτουργούσε ως παρατηρητήριο των νοτιοανατολικών ακτών σε συνδυασμό με τα άλλα σύγχρονα παρατηρητήρια της εποχής, όπως του Κιτίου, της Πύλας και της Ξυλοφάγου. Μάλιστα, ήταν επανδρωμένος με Αλβανούς μισθοφόρους.
Από την άλλη, όπως και οι υπόλοιποι πύργοι της Κύπρου, κτίζονταν όχι μόνο για την ασφάλεια της βασιλικής περιουσίας και εξουσίας η οποία κινδύνευε από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς αλλά είχε έντονο συμβολισμό.
Υπενθύμιζε στους Κύπριους την κυριαρχία των Φράγκων στο νησί.
Οι Κύπριοι έπρεπε να είναι δουλοπάροικοι της υπαίθρου και αφέντες οι Φράγκοι ρηγάδες.
Η ψηλή είσοδος
Με τρεις ορόφους, η είσοδος του Πύργου βρίσκεται αρκετά πιο πάνω από το έδαφος. Στον βόρειο τοίχο υπάρχει ένα μικρό άνοιγμα και μια κατακόρυφη εσοχή στον τοίχο. Το πιο πιθανό είναι πως αυτή υποδεχόταν μία ξύλινη σκάλα, όταν αυτή ανασηκωνόταν με σχοινιά και έκλεινε την είσοδο.
Η είσοδος σε απόσταση από το έδαφος εξυπηρετούσε την προστασία του πύργου και την άμυνα από τυχόν εισβολείς που θα επεδίωκαν να εισέλθουν στον πύργο.
Η ονομασία
Αν και θεωρείται κτίσμα της μεσαιωνικής περιόδου, η ονομασία «Κούλας» είναι τούρκικη. Προέρχεται από το kule που στα τούρκικα σημαίνει πύργος. Η αρχική του ονομασία, αν υπήρχε τέτοια κατά τη λατινοκρατία, παραμένει άγνωστη.
Το χωριό Αλαμινός
Το χωριό που απέχει 28 χιλιόμετρα από την πόλη της Λάρνακας, οικειοποιήθηκε από τους Οθωμανούς το 1570. Προηγουμένως αποτελούσε μεσαιωνικό φέουδο. Το χωριό ανήκε και στη μεγάλη οικογένεια των Συγκλητικών και πιο συγκεκριμένα στον Ευγένιο, ο οποίος είχε κι άλλα χωριά του νησιού στην ιδιοκτησία του.
Έως το 1960 ήταν ένα μεικτό χωριό με Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Οι δεύτεροι εγκατέλειψαν το χωριό μετά τα γεγονότα του ’74. Σήμερα οι κάτοικοι ανέρχονται στους 300 μεταξύ των οποίων και 40 πρόσφυγες.
Με πληροφορίες: Σωκράτης Τ. Αντωνιάδης, Μεσαιωνικά Κατάλοιπα στην Επαρχία της Λάρνακας, Λάρνακα, 2012.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: 
