Τον Φεβρουάριο του 1964 και κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών ταραχών, ο Τουρκοκύπριος Ραούφ Ντεντκάς, αρχηγός της ΤΜΤ, κατηγόρησε την Κυπριακή Δημοκρατία στα Ηνωμένα Έθνη, διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα των ταραχών.
Τότε η Κυπριακή Δημοκρατία τον κήρυξε ως ανεπιθύμητο πρόσωπο και πήγε στην Άγκυρα, από όπου συντόνιζε τις κινήσεις των στασιαστών.
Στις 31 Οκτωβρίου 1967, επιχείρησε να έρθει ξανά στο νησί, κρυφά και παράνομα.
Μαζί με άλλους δύο Τούρκοκύπριους, τους Οσμάν Νετζιάτ Κονούκ και Ερόλ Ιμπραχίμ, έφτασαν τις πρώτες πρωινές ώρες με μια λαστιχένια βάρκα στην ακτή του Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας.
Με το ξημέρωμα ξεκίνησαν να περιπλανιούνται στο «Δάσος της Βάλιας», ψάχνοντας τους Τουρκοκύπριους που υποτίθεται πως τους περίμεναν.
Όμως, η τοποθεσία ήταν έρημη και κανείς δεν βρισκόταν εκεί, αφού το ραντεβού είχε δοθεί στον Άγιο Θεόδωρο Λάρνακας και όχι Καρπασίας.
«Τσαούση πάνω τους!»
Την ίδια ώρα στην περιοχή περιπλανιόταν και ο δασοφύλακας Αντώνης Χριστοδούλου, από τον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας, ο οποίος αντιλαμβανόμενος την ύπαρξη τους φώναξε «Τσαούση πάνω τους!» επικαλούμενος, ανύπαρκτες ενισχύσεις.
Τότε ο Ραούφ Ντενκτάς και οι δύο σύντροφοί του, τράπηκαν σε φυγή. Στο μεταξύ ο Αντώνης Χριστοδούλου, είχε ήδη σπεύσει προς το χωριό για να ζητήσει πραγματικές ενισχύσεις.
Οι τρεις Τουρκοκύπριοι συνελήφθησαν, όταν εντοπίστηκαν στον θάμνο που προσπάθησαν να κρυφτούν.
Δικηγόροι για ψάρεμα
Οι τρεις Τουρκοκύπριοι μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό σταθμό Αγίου Θεοδώρου Καρπασίας, όπου εκεί ισχυρίστηκαν πως ήταν δικηγόροι στο επάγγελμα και είχαν βγει για ψάρεμα στον Άγιο Θεόδωρο Λάρνακας με αποτέλεσμα να χαθούν.
Οι αστυνομικοί παραξενεύτηκαν, αφού οι δύο τοποθεσίες απέχουν 70 χιλιόμετρα η μία από την άλλη. Στο μεταξύ στον σταθμό είχαν φτάσει και πολίτες, εκ των οποίων ένας δάσκαλος αναγνώρισε τον Ντενκτάς.
Η σύλληψη και η απόλυση
Από εκεί οι τρεις άντρες μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο της Λευκωσίας, όπου τους επισκέφθηκε ο πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και ο υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης.
Στη μακρά κατάθεσή του, δήλωσε ότι «η δική του διάγνωση ήταν ότι η Ένωση έγινε» (εννοώντας την παρουσία της ελληνικής «μεραρχίας» στο νησί), και προέβλεψε ότι «η Τουρκία δεν πολεμά αν δεν κτυπήσετε τους Τούρκους στην Κύπρο».
Αν και οδηγήθηκε δύο φορές στο δικαστήριο, οι διεθνείς πιέσεις και οι απειλές της Τουρκίας οδήγησαν στην απελευθέρωσή του στις 12 Νοεμβρίου 1967.
Το 1968 επέστρεψε ξανά στην Κύπρο, ως νόμιμος πλέον κάτοικος του νησιού και εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στις συνομιλίες με τον Γλαύκο Κληρίδη.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Η αιματηρή σύγκρουση της Εθνικής Φρουράς και Τουρκοκυπρίων στο χωριό Κοφίνου που άνοιξε τον δρόμο στον Αττίλα. Η παρέμβαση των Αμερικανών
