42 νεκροί και 300 τραυματίες. Η αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του 1977 στην Πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης. Γιατί κατηγορήθηκαν και οι Αμερικάνοι

«Η πλατεία ήταν ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο, όταν έπεσε ο πρώτος πυροβολισμός. Εγώ ήμουν στις πρώτες σειρές και δέχτηκα μια σφαίρα στο πόδι. Επικράτησε πανικός…»

Οι εορτασμοί για την Πρωτομαγιά στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης το 1977, δεν έμειναν στην ιστορία μόνο για τη μαζικότητά τους, αλλά κυρίως για το μακελειό που ακολούθησε τη ματωμένη εκείνη εκδήλωση.

Την Κυριακή της 1ης Μαίου 1977, περίπου 500.000 διαδηλωτές βρέθηκαν στην πλατεία Ταξίμ για να γιορτάσουν την εργατική Πρωτομαγιά, μα και να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν στην Τουρκία.
Στη πλατεία υπήρχαν θωρακισμένα οχήματα των δυνάμεων ασφαλείας, τα οποία εμπόδιζαν την έξοδο απο την πλατεία, εγκλωβίζοντας έτσι το μεγαλύτερο μέρος των συγκεντρωμένων.

Κατά τις 6 το απόγευμα ο πρόεδρος DISK (Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu/Συνομοσπονδία Επαναστατών Συνδικαλιστών Εργατών) Κεμάλ Τουρκλέρ, ο οποίος ήταν ο ομιλητής εκείνη την ώρα, κάλεσε το συγκεντρωμένο πλήθος να τηρήσει ενός λεπτού σιγή για αυτούς πλήρωσαν με τη ζωή τους τον αγώνα για τα εργασιακά δικαιώματα.

Επικράτησε νεκρική σιγή και το μόνο που ακουγόταν ήταν κάποια ποιήματα απο τα μεγάφωνα του Τούρκου ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ.

Τότε, ένας πυροβολισμός τρόμαξε το πληθος και έσπασε βίαια την σιωπή της πλατείας. Ακολούθησαν και άλλοι πυροβολισμοί, ενώ σύμφωνα με τη μαρτυρία του Οζτεκίν Καραγκιουλού ο οποίος βρισκόταν στη συγκέντρωση, επικράτησε χάος.

«Η πλατεία ήταν ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο, όταν έπεσε ο πρώτος πυροβολισμός. Εγώ ήμουν στις πρώτες σειρές και δέχτηκα μια σφαίρα στο πόδι. Επικράτησε πανικός. Το θέμα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να φύγουμε, καθώς από νωρίς είχαν κλείσει όλες τις εισόδους και τις εξόδους από την πλατεία».

Ο τραγικός απολογισμός της αιματοβαμμένης Πρωτομαγιάς του 1977, ήταν περίπου 34 νεκροί επίσημα (42 ανεπίσημα) και περίπου 300 τραυματίες.

Η προβοκάτσια και οι Αμερικάνοι πράκτορες

Ο Οζτεκίν Καραγκιουλού, όπως είχε δηλώσει, θεωρούσε ότι τα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία καλοστημένη προβοκάτσια του Τουρκικού κράτους, με την «αγαστή» συνεργασία των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Ακόμα και τώρα πιστεύω ότι ήταν μαζί (το κράτος) με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, πέντε ημέρες πριν από τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1977, στην Κωνσταντινούπολη είχαν έρθει αμερικανοί πράκτορες και είχαν εγκατασταθεί στο Ιντερκοντινένταλ, στην πλατεία Ταξίμ – κι αυτό είναι κάτι που δεν το γνώριζαν τότε οι διαδηλωτές και που αποκαλύφθηκε χρόνια μετά».

Ο Καραγκιουλού, εξήγησε ότι τα γεγονότα του 1977 ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτά του 1975. «Για να καταλάβουμε το 1977, θα πρέπει να δούμε τι είχε γίνει το 1975. Μετά το 1975, στην Κωνσταντινούπολη και γενικά στην Τουρκία, σε κάθε γωνιά, υπήρχαν πολλές συγκρούσεις και οι Αμερικανοί είχαν πιστέψει πως θα γίνει επανάσταση. Μάλιστα, το 1976 είχε απαγορευτεί ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς, αλλά εμείς οργανώναμε συγκεντρώσεις δυναμικά και συντονισμένα»

Στα χρόνια που ακολούθησαν, η πλατεία της Κωνσταντινούπολης «υποδέχθηκε» και άλλες μαζικές συγκεντρώσεις, χωρίς ωστόσο να έχουν το χαρακτήρα της ματωμένης Πρωτομαγιάς του 1977.

Διαβάστε επίσης:  Να γιατί γιορτάζουμε την εργατική πρωτομαγιά. Ο απαγχονισμός 4 συνδικαλιστών μετά από στημένη δίκη. Οι απεργοσπάστες και η επέμβαση της αστυνομίας….