Η «μάχη του Σαντιάγο»
Το 1962, έπειτα από 12 χρόνια, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου θα διεξαγόταν σε λατινοαμερικανικό έδαφος και συγκεκριμένα στη Χιλή. Παρόλο που δύο χρόνια νωρίτερα ένας συντριπτικός σεισμός ύψους 9,5 Ρίχτερ προξένησε τεράστιες καταστροφές και κλόνισε την οικονομία της χώρας, η Χιλή επέμεινε να είναι η διοργανώτρια του Μουντιάλ.
Τα έσοδα που θα έφερνε η παγκόσμια γιορτή ποδοσφαίρου θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Χιλής στο έργο της αναστήλωσης της χώρας. Ωστόσο, το Μουντιάλ του 1962 μόνο γιορτή δεν ήταν. Τα παιχνίδια ήταν μέτρια, το θέαμα σχεδόν ανύπαρκτο και τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα προκάλεσαν σοβαρούς τραυματισμούς σε αρκετούς και σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Στις 2 Ιουνίου του 1962, ο Κεν Άστον ήταν ο διαιτητής του αγώνα Χιλή-Ιταλία.
Η Χιλή επικράτησε με σκορ 2-0, αλλά αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν τα εκτεταμένα επεισόδια και η διακοπή του αγώνα. Ο Άστον πολύ νωρίς απέβαλε δύο Ιταλούς παίχτες, προφορικά πάντα. Εξαιτίας της βαρβαρότητας των φάουλ, ο αγώνας διακόπηκε τρεις φορές και χρειάστηκε να εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο αστυνομικές δυνάμεις για να επαναφέρουν την τάξη.
Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας που διαιτήτευσε ο Κεν και μετά τη λήξη του δήλωσε: «λειτουργούσα όχι ως διαιτητής, αλλά ως παρατηρητής πολεμικών δραστηριοτήτων».
Ο αγώνας ήταν ένα παιχνίδι ξύλου και όχι ποδοσφαίρου. Δίκαια ονομάστηκε η «Μάχη του Σαντιάγο». Έπειτα από το βρώμικο αυτό παιχνίδι, η ανάγκη επιβολής αυστηρότερων πειθαρχικών μέτρων από την ΦΙΦΑ ήταν πλέον επιτακτική.
Τα σκληρά φάουλ στον αγώνα Χιλής-Ιταλίας:
Ποδοσφαιρικό μίσος μεταξύ Αγγλίας και Αργεντινής
Το 1966, διοργανώτρια του μουντιάλ ήταν η Αγγλία. Στα προημιτελικά θα έπαιζε με την ομάδα της Αργεντινής. Η Αργεντινή εκείνη την εποχή ήταν γνωστή για το επικίνδυνο παιχνίδι της.
Οι παίχτες της βασίζονταν, πέρα από την τεχνική, στη δύναμη και τη σκληρή και αντικανονική διεκδίκηση σε οποιαδήποτε φάση του αγώνα. Οι δύο ομάδες μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι και ο διαιτητής της αναμέτρησης ,ο Γερμανός Ρούντολφ Κράιτλαϊν, από την αρχή ξεκίνησε τις παρατηρήσεις.
Τα τάκλιν ήταν πολύ βίαια, οι αντίπαλοι παίχτες ήταν φανερά εκνευρισμένοι και η κατάσταση έμοιαζε να ξεφεύγει. Έπειτα από μια δυνατή κλωτσιά του Αργεντινού αρχηγού, Αντόνιο Ραντίν, ο διαιτητής τον απέβαλε Ο Ραντίν δεν γνώριζε γερμανικά και δεν κατάλαβε τι του έλεγε ο Κράιτλαϊν.
Όταν οι δύο άνδρες κατάφεραν να συνεννοηθούν, ο Αργεντινός αρνήθηκε να αποχωρήσει από το γήπεδο. Ο αγώνας διακόπηκε για 8 λεπτά, μέχρι να πάρει τον δρόμο των αποδυτηρίων ο Ραντίν.
Τελικά οι Άγγλοι επικράτησαν με 1-0.
Όταν οι παίχτες πήγαν να ανταλλάξουν φανέλες με τους Λατινοαμερικάνους, ο εξοργισμένος προπονητής των Άγγλων, Αλφ Ράμσεϊ, εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και απαγόρευσε στους παίχτες του να αλλάξουν εμφανίσεις με τους Αργεντινούς. “Δεν αλλάζουμε φανέλες με ζώα”, δήλωσε.
Η συμβολή του φαναριού
Κίτρινη και κόκκινη κάρτα, υπογεγραμμένες από τον Κεν Άστον Ο Κεν Άστον στη συγκεκριμένη αναμέτρηση ήταν απλά παρατηρητής στο γήπεδο. Σε όλη τη διάρκεια σκεφτόταν τι θα έπρεπε να γίνει για να αλλάξει αυτή η άσχημη κατάσταση στο ποδόσφαιρο. Το επόμενο πρωί επιστρέφοντας σπίτι του, σταμάτησε σε ένα φανάρι.
Παρατηρώντας την σταδιακή αλλαγή των χρωμάτων του φαναριού, από πράσινο σε κίτρινο/πορτοκαλί κι έπειτα κόκκινο, αστραπιαία, σκέφτηκε ότι τα χρώματα του φαναριού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στο ποδόσφαιρο. Το κίτρινο χρώμα θα προειδοποιούσε τον ποδοσφαιριστή και αν δεν συμμορφωνόταν, το κόκκινο χρώμα θα τον απέβαλε από τον αγώνα.
Έτσι θα μπορούσε να λυθεί και το πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ διαιτητών και ποδοσφαιριστών στους διεθνείς αγώνες. «Οδηγούσα στην οδό Κένσινγκτον όταν το φανάρι έγινε κόκκινο. Σκέφτηκα, κίτρινο για ηρέμησε, κόκκινο, έφυγες», απάντησε όταν τον ρώτησαν πώς του ήρθε η ιδέα με τα χρώματα. Η ιδέα του Άστον έγινε δεκτή από την Επιτροπή Διαιτησίας της ΦΙΦΑ και η χρήση του νέου μέτρου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970.
Ο καινοτόμος Κεν Άστον
Ο Κένεθ Άστον γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου του 1915 στο Έσεξ της Αγγλίας.
Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Έξετερ και από το 1935 εκτελούσε χρέη διαιτητή σε ερασιτεχνικούς ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις και σε αγώνες μικρότερων κατηγοριών του αγγλικού πρωταθλήματος.
Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προσχώρησε στο Βασιλικό Πυροβολικό κι έπειτα μετατέθηκε στην Ινδία.
Μετά τον πόλεμο, το 1946, ήταν ο πρώτος διαιτητής που φόρεσε μαύρη στολή με άσπρη λεπτομέρεια, η οποία στη συνέχεια καθιερώθηκε σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τις διεθνείς διοργανώσεις. Μια άλλη πρωτοπορία ήταν η αλλαγή του χρώματος στα σημαιάκια των εποπτών. Έως το 1947, τα σημαιάκια είχαν το χρώμα της γηπεδούχου ομάδας.
Ο Κεν πρότεινε στην Αγγλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου τα σημαιάκια να έχουν κίτρινο και κόκκινο χρώμα για να είναι ορατά από όλους, ανεξάρτητα των καιρικών συνθηκών και των χρωμάτων της ομάδας που φιλοξενούσε την αντίπαλη ομάδα.
Η χρησιμοποίηση αναπληρωματικού διαιτητή, καθώς και του τέταρτου διαιτητή και η πινακίδα των αλλαγών ήταν και αυτές επινοήσεις του Άστον.
Για οκτώ χρόνια ήταν μέλος της Επιτροπής Διαιτητών της ΦΙΦΑ. Τα τέσσερα χρόνια που ήταν πρόεδρος της Επιτροπής πρότεινε όταν ένας αγώνας νοκ-άουτ λήγει ισόπαλος και μετά την παράταση, νικητήρια να ανακηρύσσεται η ομάδα που είχε τα λιγότερα ελεύθερα σουτ και τις λιγότερες κίτρινες και κόκκινες κάρτες. Η πρότασή του δεν έγινε δεκτή και ο νικητής του αγώνα κρίνεται στα πέναλτι. Ο Κεν Άστον πέθανε από φυσικά αίτια στις 23 Οκτωβρίου του 2001, σε ηλικία 86 ετών.
Πέρα από την διαιτητική του καριέρα, ο Άστον από το 1980 μέχρι τον θάνατό του πραγματοποίησε πολλές διαλέξεις και σεμινάρια για διαιτητές σε Αγγλία και Αμερική. Για τη σημαντική του συμβολή στην εξέλιξη των ποδοσφαιρικών κανόνων, ο Κεν Άστον τιμήθηκε το 1997 με το βραβείο «Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Το βραβείο αυτό δίνεται σε Βρετανούς υπηκόους ή σε όποιον πραγματοποιεί κάποιο σημαντικό επίτευγμα για το Ηνωμένο Βασίλειο.
